23 juli 2015

Tjong wat gaat dat snel. De laatste dag hier in Moldova. Gelukkig werd er niet al te veel van ons gevraagd, want we mochten lekker uitslapen. De groep van Eize had de avond daarvoor alvast de tafel gedekt zodat iedereen zelf kon kijken wanneer ze gingen ontbijten. De meesten waren ondanks het uitslapen al vroeg van bed, want die moesten nog even de laatste souvenirs inslaan. In kleine groepjes zijn we vanaf het Kom en Zie huis naar het dorpje gelopen. Daar zijn we in de supermarkt geweest en zijn we over de lokale markt gegaan. Kennelijk zagen we er bijzonder uit, want de mensen achter de kraampjes keken ons geïnteresseerd na. We hadden tot 1 uur de tijd om lekker te winkelen en in het meertje te zwemmen, want daarna hadden we een lekkere barbecue. Samen hebben we komkommers gesneden, tomaatjes klaargemaakt, meloen opgemaakt en brood gesneden om vervolgens onze gasten goed te verwennen. Een aantal van deze gasten waren de gehandicapte kinderen uit het huis met een van hun ouders. Verder waren er nog tolken, mensen van de kerk en onze kokkin, die wij nu onze kookkunsten hebben laten zien. Ook aan vlees ontbrak het niet. We hadden worstjes, spare ribs en kip, maar na lekker te hebben gegeten kregen we wel last van de warmte. Het was zo’n 38 graden en met een warme barbecue en veel mensen was de gevoelstemperatuur nog hoger. Maar… Urkgoes had daar natuurlijk een oplossing voor. We vulden emmers en flessen met kraanwater en hadden een gezellig watergevecht. Niet iedereen wilde nat, maar uiteindelijk moesten de meesten er toch aan geloven. Rond een uur of zes ging een klein deel van de groep een verfrissende duik nemen in het meertje dat om de hoek ligt, maar zoveel tijd hadden we niet, want onze volgende gasten kwamen ook al voor de barbecue. Tot een uur of acht hebben we lekker gegeten en gekletst en hebben we wat liederen gezongen, maar we voelden het moment van afscheid nemen naderen. Sasha bedankte ons eerst voor al het werk dat we gedaan hebben deze twee weken en vervolgens was Sergei aan de beurt. De toespraakjes waren kort maar zeer krachtig en we mistten ze al voordat ze weg waren. We hebben nog een mooie en gekke groepsfoto gemaakt bij de speeltoestellen, maar daarna moesten we toch echt naar binnen. Afscheid nemen van Dorina vonden ik en Bennie toch best wel moeilijk, dus wie weet gaan we nog eens terug in de toekomst.
Na deze bijzondere avond hebben we ook afgesloten in de minigroepjes. Ook dat was heel speciaal. We hebben samen gebeden en hebben besproken wat we van deze twee weken vonden. En natuurlijk, ook weer afscheid nemen.
Sommige koffers waren al gepakt en stonden klaar voor vertrek, maar velen moesten nog worden ingepakt. De helft van de groep is maar gaan slapen om toch nog een beetje fatsoenlijk voor de dag te komen, maar er was ook een groep dat lekker veel koffie heeft gedronken en zo de dag door probeert te komen.
Het is ondertussen bijna zeven uur moldaafse tijd en we hebben er al een krappe vier uur opzitten. We zweven nu ergens in de lucht en we hopen veilig weer te landen op schiphol om vervolgens een lekkere knipper te doen in ons eigen beddetje.
We hebben allemaal zeer genoten. Soms was het moeilijk en zwaar, maar daar hebben we ons met God’s hulp doorheen gevochten. We zijn heel dankbaar met de projecten waar we aan hebben gewerkt en met alle zegeningen deze weken. We zijn ook dankbaar voor alle gebeden die voor ons zijn gebeden. Bedankt trouwe bloglezers en bedankt familie en vrienden voor de steun. Op naar ons volgende vertrek!!
Groetjes vanuit de lucht hier,
Urkgoes Orhei 2015!!